ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺭﺍﻧﯽ ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻩ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺑﺮﻗﺪﺭﺕ ﺩﻧﻴﺎﺋﯽ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ
ﺍﻧﺪ. ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺸﺎﻳﻬﺎ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎﯼ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻭ ﻋﻠﻤﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.

ﺍﻣﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﻭﺯﻣﺮﻩ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭﯼ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺑﻴﺴﺖ ﻣﻠﺖ ﺭﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﯼ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺮﺍﮐﻢ ﺟﻤﻌﻴﺖ
ﺩﺭ ﺧﻄﻪ ﭘﺎﺭﺱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩ. ﺣﻤﻴﺪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻧﻤﺎﯼ ﺑﻼﮔﻔﺎ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﭘﺮﻓﺴﻮﺭ ﻫﺎﻳﺪ ﻣﺎﺭﯼ ﮐﺦ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ "ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﺍﺭﻳﻮﺵ" ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﮐﺸﻒ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﻭ ﺩﻫﮑﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻁﺮﺍﻑ ﺷﻬﺮ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻮﺵ، ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ "ﻧﺮﻳﻪ ﺍﻳﺘﺸﻴﻪ" ﺷﻬﺮ ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻴﺸﺪ ﮐﻪ ﺷﻬﺮ "ﻧﻴﺮﻳﺰ" ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺑﺰﺭﮔﺮﺍﻩ ﻫﺎ ﺷﻬﺮﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻴﭙﻴﻮﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺷﻬﺮ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺁﺑﺎﺩﯼ ﻫﺎﯼ ﺍﻁﺮﺍﻑ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺟﺎﺩﻩ ﻫﺎ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪ. ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻭ ﻭ ﭘﻴﺸﻪ ﻭﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﺑﺎﺩﯼ ﻫﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ.
ﺣﻔﺎﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﺍﺧﻴﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﮐﻮﺷﮏ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺳﺘﺎﻳﯽ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﺒﻴﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﺎﻫﯽ ﻣﻴﺒﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﻣﻮﺍﺩﯼ ﻫﻤﻨﻮﻉ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺍﺑﻌﺎﺩﯼ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﮐﻪ ﺑﺎ
ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﺍﻧﯽ ﻣﻮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺥ ﻫﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻧﺒﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻳﮏ ﻳﺎ ﺩﻭ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻳﮏ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﻳﺎ ﺣﻴﺎﻁ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.
ﺗﺎﺭﻧﻤﺎﯼ ﻭﻳﮑﯽ ﭘﺪﻳﺎ ﺍﺯ ﻫﻴﻨﺘﺲ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﮐﺘﺎﺏ "ﺩﺍﺭﻳﻮﺵ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ" ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺪﻭﺩ 770
ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﻴﻼﺩ ﭘﺎﺭﺳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺰﺍﻥ ﻳﺎ ﺍﻧﺸﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﯼ ﻭﺯﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻼﻣﻴﺎﻥ
ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﭘﺎﺭﺱ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎ ﻧﺎﻡ ﻫﺎﯼ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻭﺍﺣﺪ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﻭﺍﺣﺪ ﻭﺯﻥ ﮐﺮﺷﻪ (ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻭﺯﻥ) 83 ﻭ ﻳﮏ ﺳﻮﻡ ﮔﺮﻡ ﺑﻮﺩ. ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻭﺍﺣﺪ ﻭﺯﻥ ﺗﺎﻻﻥ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﻳﮏ ﮐﻴﻠﻮ ﻭ 30 ﮔﺮﻡ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻴﺸﺪ.


ﻭﺍﺣﺪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﻴﺮﯼ ﻁﻮﻝ ﺁﺭﺷﻨﻴﺶ ﻳﺎ ﺍﺭﺵ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻓﺮﻳﺪﺭﻳﮏ ﮐﺮﺍﻓﺘﺮ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺣﺪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﻴﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺥ ﻫﺎﯼ ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﻴﺪ 36 ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺁﺭﺵ ﺷﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﺍﺭﺵ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﻳﻮﺵ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪ. ﺁﺭﺵ ﺷﺎﻫﯽ 48 ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﺑﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺠﺎﯼ ﻭﺯﻥ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻮﺍﺩ ﺧﻮﺍﺭﮐﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪ. ﮐﻴﻞ ﻳﺎ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﺍﺭﺯﺵ ﺧﺎﺻﯽ ﺩﺍﺷﺖ. ﻫﻴﻨﺘﺲ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻭﻳﮑﯽ ﭘﺪﻳﺎ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﻳﮏ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ 7 ﻟﻴﺘﺮ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﮔﺮﻳﻮﻩ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﺑﺎ 30 ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ.
ﻣﺎﻟﻴﺎﺕ ﺩﺭ ﮐﻮﺯﻩ ﻫﺎﺋﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﺮﻳﺲ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﺸﺪ. ﻣﺮﻳﺲ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺮﺳﻮﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻭﺍﮊﻩ ﻭﺍﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﺩﺭ ﺑﺎﻧﮑﺪﺍﺭﯼ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.
ﻫﺎﻳﺪ ﻣﺎﺭﯼ ﮐﺦ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ "ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﺍﺭﻳﻮﺵ" ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺑﺎﻻ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮﯼ ﻫﻤﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺣﻤﺎﻡ ﻫﺎﯼ ﻗﻴﺮﺍﻧﺪﻭﺩ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻓﺎﺿﻼﺏ ﺷﻴﺒﯽ ﺍﺯ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﻔﺎﻟﻴﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺩﺭ ﻫﺮ ﻁﺒﻘﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﺍﻥ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﺻﻮﻝ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ. ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﻳﻦ ﻁﺒﻘﺎﺕ ﺩﺭ ﺟﻨﺲ ﺍﺑﺰﺍﺭﯼ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺣﻤﻴﺪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻧﺎﻣﻪ ﺑﻼﮔﻔﺎ ﮔﺰﻧﻔﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ: "ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﺍﺯ ﺗﻦ ﭘﺮﻭﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ. ﺣﺘﯽ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻴﻦ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﻫﺎ ﺁﺏ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ، ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻴﻨﯽ ﻳﺎ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻗﻀﺎﯼ ﺣﺎﺟﺖ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻋﻴﺐ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺑﺪﻳﻬﯽ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺗﻦ ﺑﻪ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺧﻮﺭﺍﮎ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺩ ﻳﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺗﻤﺮﻳﻨﺎﺕ ﺑﺪﻧﯽ، ﺗﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﻬﻴﺎ ﻧﻤﯽ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ، ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﺁﺩﺍﺏ ﻋﻤﻠﯽ ﻧﻤﻴﺸﺪ.".